Józef Kaczkowski (urodzony 17 Kwietnia 1892 roku w Pajęcznie pod Radomskiem, zmarł 17 Marca 1954 roku we Wrocławiu) - profesor gimnazjalny, radny, prezydent Dąbrowy Górniczej od 11 Kwietnia 1933 roku do 19 Grudnia 1934, prezydent Sosnowca od 20 Grudnia 1934 roku (objął stanowisko 29 Stycznia 1935 roku) do 1 Września 1939 roku, poseł na Sejm IV kadencji, pedagog, działacz polityczny, literat, w latach 1927-1933 dyrektor Gimnazjum Imienia Stanisława Wyspiańskiego w Sosnowcu, radny Miejskiej Rady Narodowej w Brzegu.
Życiorys[]
Był synem rolnika Franciszka i Marii z Dobrskich. Uczęszczał do gimnazjum w Płocku, egzamin dojrzałości zdał w 1913 w trybie eksternistycznym we Lwowie; przez pewien czas był słuchaczem Szkoły Politechnicznej we Lwowie, by jeszcze w 1913 podjąć studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po przerwie w studiach (w latach I wojny światowej) w 1921 uzyskał dyplom Wydziału Filozoficznego UJ, a rok później – dyplom nauczyciela szkół średnich. Działał w organizacjach "Promień", "Życie Stowarzyszenia Postępowej Młodzieży Akademickiej" oraz Polska Organizacja Wojskowa. Działacz BBWR (w latach 1935–1938 poseł na Sejm, członek sejmowej Komisji Administracyjno-Samorządowej, Komisji Oświatowej i Komisji Spraw Zagranicznych), a później Stronnictwa Demokratycznego.
Wojnę spędził pod Skierniewicami, gdzie niezależnie od pracy w spółdzielni rolniczej zajmował się tajnym nauczaniem. W 1945 należał do organizatorów szkolnictwa w Brzegu, był dyrektorem tamtejszego gimnazjum i liceum, w latach 1949–1951 dyrektorem administracyjnym (i wykładowcą) Państwowego Ośrodka Szkolenia Handlowego Państwowych Domów Towarowych we Wrocławiu, a od 1952 naczelnikiem Wydziału Administracyjnego, Finansowego i Gospodarczego Zakładu Doskonalenia Rzemiosła we Wrocławiu. W Brzegu udzielał się jako samorządowiec, pełniąc mandat radnego i przewodnicząc komisji finansowej Miejskiej Rady Narodowej.
Kaczkowski był autorem szeregu artykułów z zakresu wychowania młodzieży, szkolnictwa, polityki, ogłaszanych m.in. w "Gońcu Częstochowskim", "Głosie Nauczycielskim", "Nowej Reformie", "Iskrze", "Expresie Zagłębia". Napisał tez dwa utwory dramatyczne (Dla Ojczyzny, 1917 i Pierścień, 1922). Przyjaźnił się z Juliuszem Kadenem-Bandrowskim.
Kadencja Kaczkowskiego to między innymi otwarcie parku na Starym Sosnowcu, regulacja Czarnej Przemszy czy otwarcie ratusza, poczty i izby przemysłowo-handlowej.
Z małżeństwa w Zofią z Gruszczyńskich miał syna Andrzeja.
Odznaczenia[]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Niepodległości.
Galeria[]
Źródła[]
- Sosnowiec Obraz Miasta i Jego Dzielnic (2016), Tom II, ISBN 978-83-944689-1-0
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Kaczkowski_(samorządowiec)