Sosnowiec Wikia
Advertisement
Kielbasa-porebska

Kiełbasa Porębska

Kiełbasa Porębska - kiełbasa robiona w Porębie przez dwóch rzeźników dwa razy do roku i na większe święta (Boże Narodzenie, Wielkanoc), wesela.

Wygląd[]

Jelito wieprzowe odkręcane w odcinkach 30-35 cm, lekko pomarszczone, z widocznymi kawałkami mięsa i tłuszczu pod skórą.

Rozmiar[]

Pojedynczy wianek kiełbasy o długości około 40-50 cm, wadze około 25 dkg i średnicy na przekroju 25-32 mm.

Barwa[]

Charakterystyczna żółto-złocista, w przekroju od różowej do czerwonej. Barwa tłuszczu biała z odcieniem różowym.

Konsystencja[]

Dość ścisła, ale krucha i łatwo łamliwa. Przy łamaniu kiełbasy słychać charakterystyczny trzask.

Smak[]

Smak charakterystyczny dla mięsa wędzonego. Zapach czosnku, pieprzu z delikatną nutą ziela angielskiego.

Tradycja[]

Poręba koło Zawiercia to dawniej wieś, a obecnie miasto o tradycjach kuźniczych. Okoliczne bujne lasy, złoża węgla brunatnego i rud żelaza sprzyjały rozwojowi przemysłu. Mieszkańcy Poręby w okresie PRL-u reprezentowali grupę tzw. chłoporobotników, większość z nich oprócz pracy w fabryce zajmowała się uprawą roli. Niemal w każdej zagrodzie chowano trzodę chlewną. „Na targu kupowaliśmy małe wieprzki, chowało się aż urosły (…)” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Poręby). Najczęściej przy świniobiciu uczestniczyli domownicy i rzeźnik, a z pozyskanego mięsa masarze wyrabiali różne wyroby. „We wsi było dwóch rzeźników, chodzili po domach, robili kiełbasę (…) Dobre wyroby robił nam rzeźnik dwa razy do roku i na większe święta, wesela. Wtedy zamawiało się rzeźnika i wyrabiał całego wieprzka. Robił takie wyroby jak szynkę, pasztetową, kaszankę, salceson no i kiełbasę”. Czasami kiełbas robiono tak dużo, że nadwyżkę sprzedawano sąsiadom lub „(…) sprzedawano też na jarmarku w Siewierzu” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Poręby). Receptura przygotowywania kiełbasy porębskiej przekazywana była z pokolenia na pokolenie: „(…) każdy rzeźnik miał swoje tajemnice, które przekazywał swojemu synowi, żeby umiał jak najlepiej wykonywać” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Poręby). Swój niepowtarzalny smak i aromat kiełbasa uzyskuje dzięki odpowiedniemu doborowi surowca – mięso wieprzowe, przyprawom oraz sposobie wędzenia drewnem bukowym w drewnianej wędzarni. Do dnia dzisiejszego mięso do produkcji kiełbasy jest ręcznie siekane, a przyprawy takie jak czosnek pozyskiwane z okolicznych upraw. Kiełbasa porębska prezentowana jest podczas wielu festynów, dożynek i imprez plenerowych, gdzie za swoje walory smakowe została doceniona wieloma nagrodami i wyróżnieniami.

Źródła[]

http://www.minrol.gov.pl/pol/Jakosc-zywnosci/Produkty-regionalne-i-tradycyjne/Lista-produktow-tradycyjnych/woj.-slaskie/Kielbasa-porebska

Advertisement